این کنفرانس بیست‌و‌یکمین کنفرانس سالانهٔ طرف‌های معاهدهٔ کنوانسیون تغییرات اقلیم سازمان ملل متحد از سال ۱۹۹۲ و یازدهمین ملاقات پیمان کیوتو تاکنون بود.
هدف اصلی این کنفرانس به دست آوردن یک توافق‌نامه و قراردادی جهانی برای تغییرات اخیر آب‌وهوایی با حضور تمام ملتهای جهان است.
بان کی‌مون با اشاره به حرکت سریع و رو به جلوی کاهش انتشار آلاینده‌های زیست محیطی و گازهای گلخانه‌ای در سطح جهان تأکید کرده است که باید بتوان افزایش دمای جهانی را به زیرِ دو درجهٔ سلسیوس رساند.
کشور شرکت‌کننده در اجلاس زیست محیطی پاریس روز 12 دسامبر 2015 سند نهایی مقابله با تغییرات آب و هوایی و عبور از سوخت‌های فسیلی را به تائید نهایی رساندند.
سند 32 صفحه‌ای مقابله با تغییرات آب و هوایی با حمایت سازمان ملل تصویب شده و توافق تاریخی پاریس که از سال ۲۰۲۰ میلادی لازم الاجرا خواهد بود، نخستین توافق اقلیمی در نوع خود و در سطح جهانی است بر اساس این سند، کشورها متعهد خواهند شد که میزان تولید گازهای گلخانه‌ای و همچنین مصرف سوخت‌های فسیلی را کاهش دهند.
بر اساس این سند، کشورهای جهان متعهد شده‌اند که میزان افزایش دمای کره زمین کمتر از 2 درجه سانتیگراد باشد. همچنین کشورها تلاش خواهند کرد تا این افزایش از سقف 1.5 درجه سانتیگراد فراتر نرود.
بان کی مون دبیر کل سازمان ملل ضمن استقبال از توافق امروز، آن را «نقطه عطفی تاریخی» توصیف کرده است.
نحوه کمک به کشورهای در حال توسعه برای جایگزینی سوخت‌های فسیلی با انرژی پاک از موضوعات مورد اختلاف مذاکره‌کنندگان و شرکت‌کنندگان در این نشست بود.
طی روزهای گذشته حامیان محیط زیست تلاش کردند تا با شیوه های مختلف نمایندگان حاضر در کنفرانس پاریس را به اقداماتی جدی برای جلوگیری از گرم شدن کره زمین وادارند که از جمله این اقدامات خلق پیام «گزینه دیگری وجود ندارد» بر روی برج ایفل بود
پیمان کیوتو (انگلیسی: Kyoto Protocol) پیمانی بین‌المللی به منظور کاهش صدور گازهای گلخانه‌ای، که عامل اصلی گرم‌شدن زمین در دهه‌های اخیر محسوب می‌شوند، است. این پیمان که پیمان‌نامهٔ ریو را تکمیل و ترمیم می‌کند در چارچوب سازمان ملل متّحد شکل گرفت. طی سالهای اخیر با افزایش گازهای گلخانه‌ای نظیر متان، دی اکسید کربن، بخار آب و اکسید نیتروژن در جو زمین، دمای کره در حال افزایش می‌باشد که این امر باعث ایجاد تغییرات ناخوشایند در محیط زیست خواهد شد. از این رو در سال ۱۹۹۷ طی پیمانی معروف به کیوتو کشورهای صنعتی متعهد شدند که ظرف ده سال آینده میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را ۵٪ کاهش دهند و به کشورهای در حال توسعه کمک‌های مالی برای افزایش ضریب نفوذ استفاده از انرژی‌های تجدید پذیر نظیر انرژی خورشیدی و بادی، اعطا نمایند. البته CFC که از گازهای صنعتی می‌باشد نیز از جمله گازهای گلخانه‌ای محسوب می‌شود، این گاز در گذشته بطور وسیع در کندانسورهای یخچال و بمنظور خنک کردن درون یخچال بکار می‌رفت، اما امروزه به دلیل ایجاد اثر گلخانه‌ای، استفاده از آن در بسیاری از کشورها ممنوع شده‌است.
آخرین ویرایش در 12/03/1396
