آنان به آن چه «مدیریت نادرست مالی» شرکت مترو خواندند و در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبه بازنشستگان، عدم اعمال سختی کار واحدهای دارای شرایط، پرداخت نشدن پاداش ها و کارانه، مشکلات صندوق مسکن، صندوق تعاون، قراردادهای سیاحتی و بیمه تکمیلی تجمع کرده بودند. از دیگر خواسته های تجمع کنندگان، مشخص شدن وضعیت فیش های حقوقی، واریز به موقع اقساط کسر شده از فیش حقوقی توسط بانک، درخواست برای اعمال شدن حق سختی کار – که به اکثر واحدهای مترو به صورت قانونی باید تعلق بگیرد- و برقراری حق کمک هزینه مسکن بود. به همین مناسبت گفت و گویی با چند نفر از معترضان انجام دادیم. برای حفظ امنیت شغلی مصاحبه شوندگان از ذکر نام آنان معذور هستیم. متاسفانه هیچ یک از مدیران شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه حاضر به پاسخگویی به خبرنگار ماهنامه ترابران نبودند و آن را موضوعی خانوادگی و کوچک می دانستند. این گفت و گو را در ادامه می خوانید.
راهبر مترو: پرسنل شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه، اعم از قرار دادی، رسمی و پیمانی که در بخش های مختلف فعال هستند این جا جمع شده اند تا اعتراض خود را به گوش مسئولان شهری برسانند. متاسفانه از سال 1390 علاوه بر تغییرات مدیریتی پی در پی ؛ استخدام های بی رویه و بی ضابطه ی انجام شده است که در نتیجه پرسنل شرکت را از 3 تا پنج هزار نفر به 13 هزار نفر در همان سال افزایش داده است که باعث فربه ای و در نتیجه زیان دهی سیستم شده است. این پرسنل بابت کارهایی که وجود نداشت استخدام شدند و با این که در سال های اخیر خطوط مترو تهران افزایش یافته است اما آن قدر نیرو مازاد داریم که صندلی برای نشستن هم ندارند! متاسفانه خیلی از این نیروها تحصیل کرده نیستند و به دلیل نداشتن مهارت و توانایی نمی توانند برای کارهای تخصصی به خدمت گرفته شوند.
با تجمع های صنفی؛ امنیتی برخورد می شود
این که تاحالا نتوانسته ایم از یک خبرگزاری یک عکاس بیاوریم تا از تجمع های ما عکاسی کند همین امنیتی برخورد کردن حراست شرکت است . قصد داریم با مدیران صحبت کنیم تا بتوانیم مشکلات خود را بگوییم ولی حاضر به گفت و گو نیستند. مشکلاتمان را از طریق نمایندگان مجلس شورای اسلامی، شورای اسلامی شهر تهران، وزارت کار و سازمان بازرسی و دیوان عدالت اداری پیگیری کرده ایم و در برخی موارد توانسته ایم رای هم به نفع خود بگیریم اما از آن جا که نمی خواهند این موضوعات علنی شود نمی گذارند صدای ما به گوش افراد بالادستی، مردم یا مسئولان برسد. به عنوان مثال مستنداتی را سازمان بازرسی در سال 1392 به شورای شهر تهران ارسال کرد اما هنوز به نتیجه مشخصی نرسیده است.
با این شیوه اعتراض صدای ما به گوش هیچ کسی نمی رسد، بارها و بارها این تجمعات صورت گرفته؛ مشکلی با استخدام کارمندان جدید نداریم اما در شرایطی که پرسنل جدید استخدام می شوند مسئله این است که نیروی های جدید یا تخصص کافی ندارند یا حتی دیپلم و زیر دیپلم هستند و برخی سن بالای 40 سال دارند و در مشاغلی حساسی هم فعالیت می کنند و چون برخی از آن ها رابطه دارند، پست های شغلی چون کارشناس، رییس بخش، سرپرست و رییس ایستگاه را نیز اشغال می کنند و در نتیجه به صورت ناخواسته این موضوعات انگیزه را بین پرسنل از بین می برند، با بروز اشتباهات مکرر و ناخواسته، جان مسافران را تحت تاثیر قرار می دهد و سیستم را دچار چالش و هزینه ی اضافی می کنند.
تا کنون این مسائل بارها مطرح شده است اما از آن جایی که به نظر می رسد موضوعات مترو حالت سیاسی پیدا کرده، مطالبات صنفی و حداقلی ما به گوش بالا دستی نمی رسد و بالا دستی هم شاید تمایلی به شنیدن نداشته باشد.
مشکلات ما یکی دوتا نیست
از فیش حقوقی پرسنل بابت بیمه تکمیلی مبلغی کسر می شود ولی بیمه تکمیلی هزینه ای پرداخت نمی کند چون شرکت، هزینه ها را به بیمه تکمیلی نمی پردازد در نتیجه از سال 1390 این مشکل به وجود آمده و هر سال بیمه تکمیلی تعویض می شود .
صندوق ذخیره شهرداری وجود دارد که سه درصد از حقوق را پرسنل و سه درصد را شرکت می پردازد و همه در فیش حقوقی ثبت و از حقوق کارمندان کسر می شود اما به شهرداری و صندوق پرداخت نمی شود، در نتیجه امتیاز و مزایایی که قرار است به پرسنل داده شود تعلق نمی گیرد.
شرکت بهره برداری یک صندوق مسکن دارد که از زمان آقای ربیعی و هاشمی روسای پیشین مترو شهر تهران تشکیل شده است و نزدیک به 20 میلیارد تومان ذخیره دارد. پرسنل خودشان پول گذاشته اند و به نوبت وام می گرفتند. اما از آن جایی که شرکت زیانده است، پول پرسنل را نمی تواند تقبل کند. در این صندوق هر پرسنل نزدیک به 4 میلیون ذخیره دارد. در گذشته در فیش حقوقی ذکر می شد اما الان ما هیچ مدرکی نداریم که شرکت چهار میلیون از حقوق ما را بابت صندوق مسکن کم کرده است در نتیجه صندوق اعلام می کند که باید رسید داشته باشید و رسید ما همان فیش حقوقی بود که مربوط به چهار ماه قبل است اما هنوز هم از حقوق ما کسر می شود بدون آن که در جایی درج شود. مسئله این است که وقتی نمایندگان مسکن که در این تجمع اعتراضی حضور دارند، اسامی پرسنل را برای دریافت وام ارایه می کنند، شرکت وام نمی دهد.
حتی در فیش حقوقی مشکلاتی داریم. برخی از کارمندان از سال 1390 و 1393 از جمله من معوقه دارم که در فیش حقوقی واریز نشده، در پاره ای از موارد در فیش حقوقی ذکر شده اما به حساب واریز نشده است و یا گاهی فیش حقوقی یک مبلغ است و بعد از واریز فیش حقوقی تغییر و مبلغ افزایش می یابد تا بگویند معوقه ها پرداخت شده است در صورتی که این گونه نیست.
کارت خریدی به نام پارسیان داریم که به عنوان مزایای غیر نقدی محسوب می شود. که در مناسبت های مختلف از طرف شهرداری تهران شارژ می شود اما هزینه طبق پروتکل شهرداری به حساب شرکت بهره برداری واریز می شود اما به حساب کارکنان واریز نمی شود و حتی گاهی بن هایی هم که شهرداری می دهد به پرسنل داده نمی شود.
قبل از سال 1391 سالی دو بار کارانه می گرفتیم یعنی دو برج حقوق دریافت می کردیم، که الان تبدیل شد به یک ماه و الان ما چند کارانه از شرکت طلب داریم اما کماکان پرداخت نشده است.
همچنین شرکت بهره برداری مترو تهران و حومه برای امکانات رفاهی پرسنل با برخی از هتل ها یا مراکز اقامتی قرار داد می بندد ولی متاسفانه بعد از استخدام بی رویه و بدون ضابطه در این شرکت ؛ شاید هر چهار سال نوبت به کارمندان برسد و کسانی که بدون رابطه و بر اساس ضوابط در شرکت جذب شده اند در انتهای لیست قرار می گیرند اما مدیران VIP دارند و کسانی که با سفارش وارد سیستم شده اند، راحت تر به مسافرت می روند. بابت سنوات 20 سال گفته اند بعد از 20 سال شکایت کنید و بازنشسته شوید اما سنوات بیست سال را پرداخت می کنند اما حقوق مزایای و مستمری شرایطش معلوم نیست.
شرایط رو به سقوط است و روز به روز مشکلات حادتر می شود. با تغییر مدیرعامل نیز ممکن است تنها روند سقوط کندتر شود ولی مسلما شرایط بهبود نخواهد یافت چون تصمیمات اشتباه زیادی در بلند مدت گرفته شده است و زیرساخت های شرکت طی شش سال گذشته تا امروز از بنیان متزلزل شده است.
حتی بازرسی کل کشور در شرکت بهره برداری مترو طی مدت چند ماه تمامی مدارک غیر مرتبط، تخلفات را لیست کرد و به شورای شهر ارایه کرد و این تخلفات در شورای شهر هم مطرح شد ولی به نظرم با ساده انگارانه از آن گذشتند. به نظرم روز به روز شاهد حوادث بیشتری در مترو روبرو خواهیم شد؛ حوادثی مثل تصادف دو قطار در طرشت. علت حوادثی مثل طرشت بروز چندین اشتباه و خطا به صورت دومینووار است که دست به دست هم می دهد تا اتفاق بیافتد. تصمیمات اشتباه دست به دست هم می دهند تا یک سانحه اتفاق بیفتد. برای همکار ما هم در این حادثه همین اتفاق افتاده است، جدا از این که استرس عصبی دارد، ساعت کار زیاد است چون قانون سختی کار به درستی اعمال نمی شود، (نیرو 12 ساعته از 7 ونیم شب تا 7 و نیم صبح سرکار است، و نه ساعته از 5 صبح تا 12 شب سرکار و شب کاری از 12 تا 11 و نیم شب سرکار است و این شیفت بندی های غیر اصولی، ندادن بیمه تکمیلی؛ استرس را به راهبران تحمیل می کند. یکی از همکاران ما در خط سه مترو تهران، سرطان خون گرفته اگر اشتباه نکنم، حقوقش را شرکت پرداخت نمی کند چون نمی تواند سر کار بیاید. نزدیک به صد میلیون هزینه درمانش است که پرسنل مبلغی را جمع می کنند تا وی را برای درمان به آلمان اعزام کنند. نزدیک به 20 میلیون مدرک به بیمه تکمیلی ارایه کرده است ولی بیمه تکمیلی هیچ مبلغی به او پرداخت نکرده است چون پولی از شرکت دریافت نکرده که حالا بخواهد هزینه ها را بپردازد. از این دست اتفاقات و مشکلات باعث وارد آمدن فشار و استرس زیاد به همکاران ما می شود و همه را بی انگیزه و نسبت به کار بی تفاوت می کند که سرانجام منجر به چنین حوادثی می شود.
با محجوب نماینده مجلس و سرخو و حافظی نمایندگاه شورای شهر تهران صحبت کرده ایم. سرخو وعده هایی داد و نامه نگاری های انجام داد که هنوز به نتیجه نرسیده است. چون شرکت بهر برداری سنگ اندازی می کند و نزدیک به 13 هزار نفر پرسنل رسمی این شرکت حتی یک تشکل صنفی، یا نماینده کارگری و شورای اسلامی کار ندارند و همه چیز دست کارفرما است و ما هیچ اختیاری نداریم.
مزایای سختی کار نداریم
طبق قانون كار سن بازنشستگي و مزاياي سختي كار به افرادي كه 20 متر زير زمين، داخل تونل، جاي تاريك و آلوده كار مي‌كنند تعلق مي‌گيرد. اما سختي كار راهبران مترو مورد توجه مديران مترو نيست. هيچ قانون خاصي براي سختي كار راهبران مترو وجود ندارد. يكي از راهبران مي‌گويد: جالب است كه حتي بازيگران و هنرمندان هم سختي كار مي‌گيرند، اما ما همان سي‌سال را بايد كار كنيم آن‌هم بدون دريافت مزاياي آن. در زمان اوج کار در مترو بيشتر از 2500 مسافر را جابه‌جا مي‌كنيم، كوچك‌ترين اشتباه از طرف ما جان تك تك مسافران را به خطر مي‌اندازد كه نشان دهند حساسيت بالاي كارمان است. اگر اتفاقي هم بيفتد بايد پاسخگوي تمام مسئولان و مقامات بالا دست و حتی وجدان خود باشيم. اما با كمترين ميزان استراحت و بيشترين اضافه كار مشغول به كار هستيم تا بتوانيم هزينه زندگيمان را تامين كنيم.
هر اتفاقي كه در مسير بيفتد، مسافران راهبر را مسئول مي‌دانند. به عنوان مثال اگر دستگاه تهويه داخل واگن خوب كار نكند. حتی پیش آمده كه مسافري آمده و پشت در به ما ناسزا گفته است. اين در حالي است كه بايد تهويه واگن‌ها سرويس دوره‌اي بشود تا مسافران به مشكل بر نخورند.
تعميرات دوره‌اي به موقع انجام نمي‌گيرد
راهبر ديگری مي‌گويد: دو سال پيش يكي از باكس‌هاي قطار در ورودي ميدان آزادي آتش گرفت. علتش آن بود كه تعميرات دوره‌اي روي واگن‌هاي خط چهار به موقع صورت نمي‌گيرد و چون در اين خط پايانه نداريم، تعميرگاه هم نداريم و قطارها صبح تا شب مدام كار مي‌كنند - خط يك و دو پايانه دارند- اگر مشكل حاد باشد قطار را براي تعميرات به خط‌هاي ديگر منتقل مي‌كنند.
قطارها بايد به صورت دوره‌اي تعمير شوند، دوستان تعميركار هم كارشان را به خوبي انجام مي‌دهند اما علاوه بر نبود پايانه مشكل كمبود قطعات هم داريم.
مسئولان مترو فقط مي‌خواهند قطارها در سير باشند و 28 در ورودي آن داخل هر ايستگاه باز و بسته شود؛ حالا به هر نحوي كه شده. اگر قطار به مشكل بر بخورد مي‌گويند راهبر نتوانسته است قطار را هدایت کند و نمي‌گويند كه ما پايانه نداريم كه قطار در آن تعمير شود.
آلودگي و استرس محيط كار
يكي ديگر از راهبران در خط چهار از آلودگي و استرس كار مي‌گويد: به علت آلودگي محيطي در تونل مترو كه پر از آزبست كه ماده‌اي بسيار سرطان‌زا است و نيز محيط تونل كه پر از براده‌هاي ريل است بايد روزانه به ما شير بدهند. آزبست علاوه بر سرطان‌زا بودن باعث بزرگ شدن روده و معده مي‌شود.
مسئولان مترو بايد به ما روزانه شير بدهند؛ در گذشته به راهبرها صبحانه مي‌دادند كه همراه با آن شير هم بود كه پس از مدتی بسته صبحانه قطع شد اما به تازگي فقط به افرادي كه شيفت صبح هستند يك نان لواش و مقداري پنير مي‌دهند و بسته شير هم به طور کامل قطع شده است.
يكي ديگر از مشكلات ما بيمه تكميلي است كه يك ماه بيمه هستيم و يك ماه نيستيم و مدام شركت‌هاي بيمه كننده عوض مي‌شوند. يكي از همكاران، همسرش باردار بود، اما موقعي كه به بيمارستان مراجعه كرد گفتند بيمه تكميلي هزينه را نمي‌دهد و پنج تا شش ميليون تومان هزينه را خودش پرداخت كرد.
از مهمترين مشكلات ما استرس كاري است. استرس به تنهايي آدم را نابود مي‌كند. حال فكر كنيد زير زمين در تاريكي و با مشكلات نفس گير، كار كنيم ولي هيچ‌گونه سختي كار به ما تعلق نمي‌گيرد.
اين راهبر اضافه مي‌كند كه موضوع سختي كار به مجلس رفته و تصويب شده است. اما شركت مترو مي‌گويد چون بار مالي زيادي دارد، بيمه تامين اجتماعي هزينه آن را قبول نمي‌كند!
تمامي ارگان‌ها و سازمان‌ها داراي واحد امور رفاهي كاركنان خود هستند. ولي واحد رفاهي مترو امكانات لازم در اختيار كاركنان خود نمي‌گذارد، بعضي همكاران ما چند سال پيش به مشهد رفتند ولي تا پنج يا شش سال ديگر نمي‌توانند به مشهد بروند چرا؟ چون پرسنل زياد است. نزديك 1300 راهبر در تهران مشغول به كار هستند.
چند وقت پيش 15 روز "كارانه" به صورت تشويقي دادند، اما از آن 60 تا 70 هزار تومان ماليات كم كردند. از مبلغ حدود 500 تا 600 هزار تومان آيا بايد 60 تا 70 هزار تومان ماليات كم شود!
آسيب‌هاي داخل تونل بسيار زياد است. ريل زرد رنگ وسط، كه به ريل سوم معروف است750 ولت دي.سي برق دارد، پس به صورت دائم راهبرها داخل ميدان مغناطيسي هستند. آلودگي هوا بسيار زياد است، وقتي كه ترمز مي‌گيريم حدود 56 عدد لنت همزمان درگير مي‌شوند و حجم بسيار بالايي آزبست در هوا متصاعد مي‌شود. فقط زماني كه مديران براي بازديد از خط مي‌آيند تونل را مي‌شورند كه نشان بدهند تونل تميز است. هر مسير فقط هفت يا هشت دستگاه تهويه دارد كه بعضي از آن‌ها كار نمي‌كنند. طبق قانون همه ايستگاه‌ها بايد هواساز داشته باشد ولي در اين خط بعضي از ايستگاه‌هايش هواساز ندارد.
براي آزمايش يك قطعه آهن ربا به نوك قطار بچسبانید با يك بار رفت و برگشت متوجه مي‌شويد كه چقدر براده آهن جذب آن شده است؛ راهبران تمامي اين براده‌هاي آهن را تنفس می کنند. همكاران ما به خاطر اين آلودگي‌ها دچار ريزش شديد مو شده‌اند.
اتاق راهبران ايزوله نيست
حرف‌هاي يكي ديگر از راهبران شنيدني است: اتاق راهبر بايد كاملا ايزوله باشد اما شما مي‌بينيد كه شکاف در باز است و چقدر آلودگی محیطی و صوتی وارد اتاق مي‌شود. گاهي اوقات حتي شيشه در اتاق راهبر را با چسب چسبانده‌اند! كابين بايد كاملا ايزوله باشد اما آن‌قدر كار كرده است كه از حالت ايزوله خارج شده است. صندلي كه راننده روي آن نشسته است، اصلش ساخت "شركت گرامر" آلمان بوده است اما اين‌جا مدل ايراني آن را ساخته‌اند كه 10 درصد آن صندلي خارجي هم كيفيت ندارد. همكاران ما گردن درد دارند، ستون فقراتشان مشكل دارد، زانوهايشان مشكل دارد. متاسفانه هواكش اكثر كابين‌ها يك فن است كه فقط صدا دارد و بادي كه توليد مي‌كند هواي تازه نيست.
اين راهبر اضافه مي‌كند: محل استراحت راهبرها به هيچ وجه مناسب نيست و بسيار كوچك است. به علت اين كه محل كار ما تمام مدت زير زمين است، طبق قانون، فضاي استراحت راهبرها بايد روي زمين و فضاي باز باشد تا در زمان استراحت در هواي آزاد و نور آفتاب باشيم. دائم يا داخل تونل هستيم يا جاي نامناسب كه با چشم خودتان ديديد. محل استراحت راهبرها مانند پادگان است كه تخت‌هاي دو طبقه را در آن قرار داده‌اند. تصور كنيد 50 تخت دو طبقه در فضايي در حدود 40 متر قرار داشته باشد. يك اتاق ال.سي.دي هم داريم كه ده نفر گنجايش دارد و اگر افراد بيش از آن وارد شود در فضاي بسيار تنگ بايد بنشينيم.
راهبران داراي گروه شغلي هستند. ابتدا دوسالي آموزش مي‌بينند، پس از دريافت گواهينامه پايه يك طي مراحلي در نهايت راهبر ارشد مي‌شوند. راهبران بيشتر مدرك ليسانس، فوق ديپلم برق، مكانيك و كامپيوتر دارند. در هر صورت ما اين كار را قبول كرده‌ايم و با علم به اين كه اين مشكلات وجود دارد اين جا مشغول به كار هستيم. اين كار بين‌المللي است اما ما ايراني‌وار جلو مي‌بريمش. همكاران ما در استراليا به پول ما حدود 20 ميليون تومان درآمد دارند يا در كشور امارات هم وضعيت شغلي مناسبي دارند. در حالي كه در اين‌جا علاوه بر حقوق پايين حتي گواهي نامه‌‌هاي خيلي از راهبرها را هم تحويلشان نمي‌دهند كه مبادا در كشور ديگري مشغول به كار بشوند!
استراحت نمي‌كنيم تا خرج زندگي را تامين كنيم
او مي‌گويد: به صورت شيفتي كار مي‌كنيم؛ دو روز، روز كار هستيم و دو روز بعد از ظهر كار و دو روز هم آزاد هستيم. اما دو روز مرخصي را هم مجبوريم بياييم، چون حقوق دريافتي راهبرها پايين است. با اضافه كار 120 ساعت بدون حتي يك ساعت مرخصي در ماه بين دو ميليون و 500 هزار تومان تا سه ميليون تومان در يافت ماهانه داريم. اگر آن دو روز آزاد را سر كار نياييم و اضافه كاري پر نشود حقوق دريافتي راهبرها مي‌شود حدود يك ميليون 500 هزار تومان. اگر بخواهيم مرخصي بگيريم حتما بايد كسي را جاي خود بگذاريم.
تقريبا مي‌توان گفت حقوق دريافتي ما با رانندگان اتوبوس برابر است. شايد رانندگان اتوبوس بيشتر هم دريافتي داشته باشند.
اين راهبر در پايان اضافه مي‌كند كه در قانون آمده كه راهبران مترو بايد حق جذب هم داشته باشند. براي شغل راهبري، نزديك به دو سال دوره‌هاي آموزشي برگزار مي‌شود. از بدن ما نزديك سي آزمايش گرفته‌اند – همانند خلبان بايد در سلامت كامل باشيم- و حق جذب براي كارهايي است كه اگر از آن اخراج شوي جاي ديگري نمي‌تواني مشغول به كار شوي و اين حق جذب رقمي حدود ده تا 15 درصد پايه حقوق است و مدت‌ها است كه ديگر آن‌را به راهبران پرداخت نمي‌كنند.
سانحه خودكشي خاطره‌اي تا پايان عمر
خودكشي موضوع صحبت با يكي ديگر از راهبران بود: يكي از مشكلات اساسي همين موضوع است. در اين جمع كه اين‌جا هستيم دو نفر سانحه خودكشي داشته‌ايم. يك مدت اين موضوع خيلي زياد بود. در هيچ كجاي دنيا چنين مشكلي وجود ندارد.
سال 1389 ايزو بازديدي از ايستگاه امام خميني (ره) داشت و محاسباتي براي كشيدن ديوار حايل انجام داد. اما سرانجام مسئولان گفتند هزينه كشيدن ديوار حايل بالا است و ما نمي‌توانيم اين ديوار را بكشيم. اما در اكثر كشور‌ها اين ديوار حايل وجود دارد.
وقتي سانحه خودكشي يكي از مسافران براي راهبر پيش مي‌آيد، از نظر روحي در شرايط خيلي بدي قرار مي‌گيرد و اين اتفاق ناگوار تا آخر عمر در خاطره او مي‌ماند. هر بار كه وارد ايستگاه مي‌شويم آن لحظه تصادف جلو چشم‌مان مي‌آيد و تا چند ماه زندگيمان مختل است. به عنوان مثال وقتي قطار وارد سكو مي‌شود و برخي از مسافران به شوخي نشان مي‌دهند كه مي‌خواهند روي ريل بپرند، استرس بسيار شديد و عجيبي به راهبر وارد مي‌شود. اين "استرس‌هاي لحظه‌اي" فشار عجيبي وارد مي‌كند. در اين جمعي كه هستيم همگي موهاي‌مان ناشي از اين استرس ريخته است.
تازه بعد از اين كه شخصي خودكشي مي‌كند راهبر را بازخواست مي‌كنند كه چرا به موقع ترمز نگرفتي! وقتي قطار مترو كه وزن هر واگن آن با مسافر 280 تن است، بعد از ترمز حدود 70 متر خط ترمز به جا مي‌گذارد. بعد از اين اتفاق راهبر را پيش روانشناس مي‌فرستند و روانشناس مي‌گويد تا يك ماه مرخصي بگير، در حالي‌كه با كلي پيگيري شايد بتوان سه روز به سفر زیارتی مشهد رفت.
اين خاطره كه تعريف مي‌كنم فيلمش در شبكه‌هاي اجتماعي پخش شد. پارسال يكي از همكاران وقتي وارد ايستگاه مي‌شود دختري خود را زير قطار مي‌اندازد اما كشته نمي‌شود و همان موقع سينه خيز از زير ريل مي‌آيد بالا و به راننده مي‌گويد نگران نباش من زنده‌ام! راهبر بنده خدا فكر مي‌كند روح دختره است! ببينيد چه فشاري به اين راهبر وارد مي‌شود. وقتي آن راهبر در دفتر مركزي مترو در كالج در خواست مرخصي و سفر به مشهد مي‌دهد، مي‌گويند چون آن دختر كشته نشده به تو سفر تعلق نمي‌گيرد! راهبر مي‌گويد استرس اين حادثه كه به من وارد شده است. سرانجام با پيگيري‌هاي زياد توانست سه روز به مشهد برود.
فشار كار بسيار بالا است و مسئولان هم توجه لازم و قانونی به ما ندارند. نمي‌دانيم استرس كار يا استرس بي‌توجهي مسئولان‌مان را داشته باشيم. اميدواريم اين صحبت‌ها و در دل‌ها به گوش مسئولان برسد و به وضعيت ما رسيدگي كنند.
استخدام 4200 نفر بدون برگزاری آزمون استخدامی
رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران، با بیان اینکه 4200 نفر در شرکت مترو بدون برگزاری آزمون و مصاحبه استخدام شده اند، گفت: از تیرماه سال 1392 تغییرات وسیعی در حوزه معاونان و مدیران شرکت بهره برداری مترو ایجاد شده به نحوی که در برخی موارد افراد غیرمتخصص و دارای مدرک تحصیلی غیرمرتبط جایگزین افراد متخصص و با تجربه شده اند.
رحمت اله حافظی با بیان اینکه قبلا به معاونان شهردار اعلام کردم بهتر است سکوت کنند زیرا توضیحاتشان مشکلات آنان را بیشتر می کند، اعلام کرد: در بند 2 گزارش یکی از نهادهای نظارتی در خرداد سال 1393 آمده است که تعداد 4200 نفر بدون برگزاری هرگونه آزمون استخدامی و مصاحبه علمی و رعایت مفاد آیین نامه استخدامی شرکت بهره برداری مترو جذب شده اند.
وی با بیان اینکه شرکت مترو دارای آیین نامه استخدامی است و باید بر اساس آیین نامه اقدام می شد، تاکید کرد: در طبقه بندی مشاغل این شرکت، سه گروه اضافه به برخی افراد داده شد که توضیح و محل قانونی ندارد، شما که مدعی تفاهم با سازمان بازرسی کل کشور در این زمینه هستید، لطفا صورت جلسه مربوطه را به شورای شهر ارائه کنید.
همچنین در جلسه سیصد و پنجاه و دوم شورای شهر در گزارش سازمان بازرسی کل کشور، استخدام‌های سال 1392شرکت بهره برداری مترو در شورا بررسی شد که اعضای شورا ابعاد و پشت پرده استخدام‌ها سوالات و مطالب خود را بیان کردند.
علیرضا دبیر، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه نیز در واکنش به گزارش معاون شهردار در خصوص استخدام‌های مترو با بیان اینک ه بر اساس قانون باید شهرداری سالانه چهار درصد تعدیل نیرو داشته باشد گفت: به نظر می‌رسد در بحث استخدام‌ها باید کمیته‌ای تشکیل شود تا صحت و سقم آن مشخص شود و مشخص شود چه کسانی استخدام شده‌اند و در چه شرکت و سازمان‌هایی به کار گرفته شده‌اند.
وی با بیان اینکه من یک بار با شهرداری در این زمینه درگیر شدم اما دیدید که چه کردند و از زن و بچه و خانه‌ام عکس گرفتند، گفت: اینها دین هم ندارند اما پیگیر این موضوعات باشید که برخی چگونه پست گرفته‌اند.
وی با بیان اینکه شهرداری باید نوع ارتباطش با سازمان بازرسی کل کشور را مشخص کند گفت: چطور وقتی سازمان بازرسی کل کشور علیه شهرداری صحبت می‌کند آن گزارش را قبول ندارند اما وقتی بر علیه شورا حرف می‌زنند این سازمان را قبول دارند.
وی با بیان اینک ه شهرداری در مورد تغییر وضعیت 5000 نفر از پرسنلش روال قانونی را طی کرده گفت: سه سال است که سعی داریم بودجه را شفاف کنیم تا هیچ نیروی انسانی قایم و پنهان نشود چرا که در گذشته می‌گفتند پنج میلیارد تومان برای خاکبرداری هزینه کرده‌اند اما بعدا می‌فهمیدیم همه آن را حقوق داده‌اند. اما حالا این مسائل شفاف شده است اما در مورد مترو نیز باید شفاف سازی شود.ب اید بگویم شهرداری زرنگ است و آن قدر قانون شهرداری‌ها پیچیده است که می‌دانند چطور فرار کنند.
محسن سرخو، رئیس کمیته حمل و نقل پس از استماع گزارش معاون شهردار در خصوص استخدام در شرکت بهره برداری مترو با بیان این که استخدام‌های فله‌ای در یک مقطع زمانی معین انجام شد افزود: پس از آن که این اتفاق افتاد و در جلسات مختلف کمیته حمل و نقل پس از بررسی‌های مختلف جمع‌بندی شد که استخدام در مترو ممنوع شود، قرار شد این افراد را طی دوره‌های آموزشی برای به کارگیری در سایر خطوط آموزش دهند.
وی با بیان این که استخدام‌های فله‌ای در سال 1392 بوده است، گفت: علاوه بر این تبعیض در پرداخت‌ها همچون ایاب و ذهاب و ... و عدم دریافت مزایای یکسان باعث نارضایتی و ایجاد احساس تبعیض بین پرسنل شده است.
وی با بیان این که در استخدام‌های سال 1392 با اسم و مشخصات می‌توانم بگویم که این افراد نباید استخدام می‌شدند گفت: فرزند هنرپیشه معروف و یا دو فرزند مدیرکل یکی از سازمان‌ها که در فعالیت‌های انتخاباتی نیز حضور داشته، جذب مترو شده و بدون طبقه بندی مشاغل بعد از دو ماه حکم ریاست گرفته؛ باید بگویم این مسائل است که باعث سرخوردگی پرسنل می‌شود و باید فکری به حال آن کرد.
در ادامه محمد سالاری رئیس کمیسیون شهرسازی با بیان اینکه بر اساس گزارش‌هایی که معاون شهردار ارائه کرده طی 12 سال تنها حدود 1000 نفر در مترو استخدام شدند گفت: به نظر می‌رسد این آمار شفاف نیست و بیش از این عدد به پرسنل مترو و شهرداری اضافه شده است.
وی با بیان این که شهرداری در بسیاری از امور همچون امور خدماتی نسبت به برون سپاری اقدام کرده، گفت: آیا نمی‌شود در خصوص مترو نیز با شرکت‌های خصوصی مطرح در این زمینه قرارداد بست؟ چرا که در حال حاضر آن قدر پرسنل زیاد است که حتی صندلی برای نشستن ندارند.
تهیه کننده: پویا مهرابی
